Sen , gökyüzünün kalbinde yanmaya ant içmiş Sirius’sun. Öylesine parlaksın ki , senin varlığın karanlıkla yapılan tüm anlaşmaları bozar. Geceyi bile unutturuyorsun. Çünkü sen geldin mi , başka hiçbir ışığa ihtiyaç kalmıyor. Aşkımızsa evren gibi , bir sınırı yok, haritası yok. Her an genişliyor yeni anlamlar doğuruyor kendine. Bugün sana daha yakınsam, yarın daha da içindeyim bu sonsuzluğun. Ve biliyorum ki ;  biz sadece sevmiyoruz. Biz evrenin kalp atışına denk gelen bir şey yaşıyoruz. Ben mi? Ben , senin çekiminde süzülen bir gezegenim artık. Özgür sandığım tüm yörüngeleri terk ettim. Kendi eksenimden çıkıp senin etrafında dönmeye başladım. Gönüllü bir savruluş bu. Senin yerçekimine kapılmak, bana yeniden var olmak gibi. Senin yanında zaman anlamsız. Sadece sen varsın ve seninle birlikte genişleyen bir sonsuzluk…